Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini sacrátus,
Festa plebs cujus celébrat per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbrius, castus fuit et quiétus,
Vita dum præsens vegetávit ejus
Córporis artus.
Ad sacram cujus túmulum frequénter
Membra languéntem modo sanitáti,
Quólibet morbo fúerint graváta,
Restituúntur.
Unde nunc noster chorus in honórem
Ipsius, hymnum canit hunc libénter:
Ut piis ejus méritis juvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui supra cæli résidens cacúmen,
Tótius mundi máchinam gubérnat
Trinus et unus.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Wyznawca Pański, którego narody,
Czcią otaczają i wielbi świat cały,
Dzisiaj szczęśliwy dostąpił nagrody,
Niebieskiej chwały.
Pobożny, korny, roztropny, w czystości,
Wiódł żywot skromny, bez zmazy grzechowej,
Dopóki mięśnie ożywiał i kości
Oddech życiowy.
Nieraz, przez jego przemożne zasługi,
Ciała tu, ówdzie, chorobą złożone,
Z niemocy ciężkiej powstają i długiej
Cudem zleczone.
Przeto więc nasza pokorna drużyna
Zwycięstwo jego opiewa i chwałę,
Aby nas jego wspierała przyczyna
Przez życie całe.
Cześć bądź i chwała, sława i potęga
Temu, co z niebios jaśniejąc wyżyny,
Swą władzą krańców wszechświata dosięga
W Trójcy Jedyny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Commune aut Festo}
Nocturn I.
Ant. Beátus vir. ‡
Psalmus 1 [1]
1:1 Beátus vir, ‡ qui non ábiit in consílio impiórum, et in via peccatórum non stetit, * et in cáthedra pestiléntiæ non sedit:
1:2 Sed in lege Dómini volúntas ejus, * et in lege ejus meditábitur die ac nocte.
1:3 Et erit tamquam lignum, quod plantátum est secus decúrsus aquárum, * quod fructum suum dabit in témpore suo:
1:3 Et fólium ejus non défluet: * et ómnia quæcúmque fáciet, prosperabúntur.
1:4 Non sic ímpii, non sic: * sed tamquam pulvis, quem proícit ventus a fácie terræ.
1:5 Ídeo non resúrgent ímpii in judício: * neque peccatóres in concílio justórum.
1:6 Quóniam novit Dóminus viam justórum: * et iter impiórum períbit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Beátus vir, qui in lege Dómini meditátur: volúntas ejus pérmanet die ac nocte, et ómnia quæcúmque fáciet, semper prosperabúntur.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z części wspólnych lub własne}
Nokturn I.
Ant. Błogosławiony mąż, który w zakonie Pańskim rozmyśla: wola jego trwa we dnie i w nocy, i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
Psalm 1 [1]
1:1 Błogosławiony mąż, który nie chodził w radzie niezbożnych, i na drodze grzesznych nie stał, * i na stolicy zaraźliwości nie siedział:
1:2 Ale w zakonie Pańskim wola jego, * a w zakonie jego będzie rozmyślał we dnie i w nocy.
1:3 I będzie jako drzewo, które wsadzone jest nad ściekaniem wód, * które swój owoc da czasu swego:
1:3 A liście jego nie opadnie: * i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
1:4 Nie tak niezbożni, nie tak: * ale jako proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemi.
1:5 Przetóż nie powstaną niezbożnicy na sądzie: * ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
1:6 Albowiem zna Pan drogę sprawiedliwych: * a droga niezbożnych zginie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Błogosławiony mąż, który w zakonie Pańskim rozmyśla: wola jego trwa we dnie i w nocy, i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
|
Ant. Beátus iste Sanctus.
Psalmus 2 [2]
2:1 Quare fremuérunt gentes: * et pópuli meditáti sunt inánia?
2:2 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.
2:3 Dirumpámus víncula eórum: * et proiciámus a nobis jugum ipsórum.
2:4 Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos.
2:5 Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos.
2:6 Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prǽdicans præcéptum ejus.
2:7 Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te.
2:8 Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ.
2:9 Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos.
2:10 Et nunc, reges, intellégite: * erudímini, qui judicátis terram.
2:11 Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre.
2:12 Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via justa.
2:13 Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Beátus iste Sanctus, qui confísus est in Dómino, prædicávit præcéptum Dómini, constitútus est in monte sancto ejus.
|
Ant. Blessed and holy is he.
Psalm 2 [2]
2:1 Czemu się wzburzyli poganie: * a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?
2:2 Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę * przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.
2:3 Potargajmy związki ich: * i zrzućmy z siebie jarzmo ich.
2:4 Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: * a Pan szydzić z nich będzie.
2:5 Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim, * i w zapalczywości swéj potrwoży je.
2:6 A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, * opowiadając przykazanie jego.
2:7 Pan rzekł do mnie: * Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.
2:8 Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, * a osiadłość twą kraje ziemie.
2:9 Będziesz je rządził laską żelazną: * a jako naczynie garncarskie pokruszysz je.
2:10 A teraz królowie rozumiejcie: * ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię.
2:11 Służcie Panu w bojaźni: * a radujcie się mu ze drżeniem.
2:12 Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: * i nie poginęliście z drogi sprawiedliwéj.
2:13 Gdyby się w krótce zapalił gniew jego: * błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Blessed and holy is he that putteth his trust in the Lord, that declareth the decree of the Lord, and is set upon His holy hill.
|
Ant. Tu es glória mea.
Psalmus 3 [3]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo ejus.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu es glória mea, tu es suscéptor meus, Dómine; tu exáltans caput meum, et exaudísti me de monte sancto tuo.
|
Ant. Thou, O Lord, art my glory.
Psalm 3 [3]
3:2 Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? * wiele ich powstają przeciwko mnie.
3:3 Wiele ich mówią duszy mojéj: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, * chwała moja, i podwyższający głowę moję.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana: * i wysłuchał mię z góry świętéj swojéj.
3:6 Jam spał i twardom zasnął: * i wstałem; bo Pan obronił mię.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś ty pobił wszystkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie: * a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Thou, O Lord, art my glory, Thou art a shield for me; Thou art the Lifter-up of mine head, and Thou hast heard me out of thy holy hill.
|
℣. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum.
℟. Stolam glóriæ índuit eum.
|
℣. Umiłował go Pan, i przyozdobił go.
℟. Szatą chwały przyodział go.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Epístola prima ad Corínthios
1 Cor 7:1-4
1 De quibus autem scripsístis mihi: Bonum est hómini mulíerem non tángere:
2 Propter fornicatiónem autem, unusquísque suam uxórem hábeat, et unaquǽque suum virum hábeat.
3 Uxóri vir débitum reddat: simíliter autem et uxor viro.
4 Múlier sui córporis potestátem non habet, sed vir. Simíliter autem et vir sui córporis potestátem non habet, sed múlier.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Deus, in te sperávi, Dómine, non confúndar in ætérnum: in justítia tua líbera me,
* Et éripe me.
℣. Inclína ad me aurem tuam, et salva me.
℟. Et éripe me.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
1 Kor 7:1-4
1 Lecz o tem, coście mi pisali: Dobrze jest człowiekowi, nie tykać się niewiasty;
2 Ale dla porubstwa niech każdy ma swoję żonę, a każda niech ma swego męża.
3 Mąż niechaj żonie powinność oddaje, także téż i żona mężowi.
4 Żona nie ma w mocy ciała swego, ale mąż. Także i mąż nie ma w mocy swéj ciała swego, ale żona.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. W tobiem, Boże, nadzieję miał, Panie, niech nie będę pohańbion na wieki: w sprawiedliwości twojéj wybaw mię,
* I wyrwij mię.
℣. Nakłoń ku mnie ucha twego, a zbaw mię.
℟. I wyrwij mię.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
1 Cor 7:5-9
5 Nolíte fraudáre ínvicem, nisi forte ex consénsu ad tempus, ut vacétis oratióni: et íterum revertímini in idípsum, ne tentet vos sátanas propter incontinéntiam vestram.
6 Hoc autem dico secúndum indulgéntiam, non secúndum impérium.
7 Volo enim omnes vos esse sicut meípsum: sed unusquísque próprium donum habet ex Deo: álius quidem sic, álius vero sic.
8 Dico autem non nuptis, et víduis: bonum est illis si sic permáneant, sicut et ego.
9 Quod si non se cóntinent, nubant. Mélius est enim núbere, quam uri.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Repleátur os meum laude tua, ut hymnum dicam glóriæ tuæ, tota die magnitúdinem tuam: noli me proícere in témpore senectútis:
* Dum defécerit in me virtus mea, ne derelínquas me.
℣. Gaudébunt lábia mea cum cantávero tibi.
℟. Dum defécerit in me virtus mea, ne derelínquas me.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
1 Kor 7:5-9
5 Nie odmawiajcie jeden drugiemu, chybaby z zezwolenia do czasu, abyście się modlitwą bawili: a zasię wracajcie się do tegoż, aby was szatan nie kusił dla waszéj niewstrzymawałości.
6 A to mówię według folgowania, nie według rozkazania.
7 Albowiem chcę, abyście wy wszyscy byli jakom ja sam; ale każdy ma własny dar od Boga, jeden tak, a drugi tak.
8 A mówię nieżonatym i wdowom: Dobrze im jest, jeźliżeby tak trwali jako i ja.
9 Ale jeźli się nie wstrzymawają, niech w małżeństwo wstąpią; bo lepiéj jest w małżeństwo wstąpić, niżeli być palonym.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Let my mouth be filled with thy praise, that I may sing of thy glory, all the day long of thy greatness. Cast me not off in the time of old age;
* Forsake me not when my strength faileth.
℣. My lips shall be fain when I sing unto thee.
℟. Forsake me not when my strength faileth.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
1 Cor 7:10-14
10 Iis autem, qui matrimónio juncti sunt, præcípio non ego, sed Dóminus, uxórem a viro non discédere:
11 Quod si discésserit, manére innúptam, aut viro suo reconciliári. Et vir uxórem non dimíttat.
12 Nam céteris ego dico, non Dóminus. Si quis frater uxórem habet infidélem et hæc conséntit habitáre cum illo, non dimíttat illam.
13 Et si qua múlier fidélis habet virum infidélem, et hic conséntit habitáre cum illa, non dimíttat virum:
14 Sanctificátus est enim vir infidélis per mulíerem fidélem, et sanctificáta est múlier infidélis per virum fidélem: alióquin fílii vestri immúndi essent, nunc autem sancti sunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Gaudébunt lábia mea cum cantávero tibi:
* Et ánima mea, quam redemísti, Dómine.
℣. Sed et lingua mea meditábitur justítiam tuam, tota die laudem tuam.
℟. Et ánima mea, quam redemísti, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et ánima mea, quam redemísti, Dómine.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
1 Kor 7:10-14
10 A tym, którzy są w małżeństwie, rozkazuję nie ja, ale Pan, iżby żona od męża nie odchodziła.
11 A jeźliby odeszła, żeby trwała bez męża, albo się z mężem pojednała; a mąż żony niech nie opuszcza.
12 Bo inszym ja mówię, nie Pan: Jeźli który brat ma żonę niewierną, a ta z nim zezwala mieszkać, niechaj jej nie opuszcza.
13 I żona jeźli która wierna ma męża niewiernego, a on zezwala mieszkać z nią, niechaj nie opuszcza męża.
14 Albowiem poświęcon jest mąż niewierny przez żonę wierną, i żona niewierna poświęcona jest przez męża wiernego; bo inaczéj dziatki wasze byłyby nieczystemi, a teraz świętemi są.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Rozradują się wargi moje, kiedyć będę śpiewał:
* I dusza moja, którąś wykupił, Panie.
℣. Ale i język mój będzie rozmyślał sprawiedliwość twoję, cały dzień chwałę twoję.
℟. I dusza moja, którąś wykupił, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I dusza moja, którąś wykupił, Panie.
|
Nocturn II.
Ant. Invocántem.
Psalmus 4 [4]
4:2 Cum invocárem exaudívit me Deus justítiæ meæ: * in tribulatióne dilatásti mihi.
4:2 Miserére mei, * et exáudi oratiónem meam.
4:3 Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? * ut quid dilígitis vanitátem, et quǽritis mendácium?
4:4 Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum: * Dóminus exáudiet me cum clamávero ad eum.
4:5 Irascímini, et nolíte peccáre: * quæ dícitis in córdibus vestris, in cubílibus vestris compungímini.
4:6 Sacrificáte sacrifícium justítiæ, et speráte in Dómino. * Multi dicunt: Quis osténdit nobis bona?
4:7 Signátum est super nos lumen vultus tui, Dómine: * dedísti lætítiam in corde meo.
4:8 A fructu fruménti, vini, et ólei sui * multiplicáti sunt.
4:9 In pace in idípsum * dórmiam, et requiéscam;
4:10 Quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe * constituísti me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Invocántem exaudívit Dóminus Sanctum suum; Dóminus exaudívit eum, et constítuit eum in pace.
|
Nokturn II.
Ant. When His holy one called.
Psalm 4 [4]
4:2 Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojéj: * w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi.
4:2 Zmiłuj się nademną, * a wysłuchaj modlitwę moję.
4:3 Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? * przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?
4:4 Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: * wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.
4:5 Gniewajcie się, a nie grzeszcie: * co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
4:6 Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu. * Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra?
4:7 Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie: * dałeś wesele w sercu mojem.
4:8 Od urodzaju zboża, wina i oliwy swéj * rozmnożeni są.
4:9 W pokoju pospołu * będę spał i odpoczywał:
4:10 Bo ty, Panie, osobliwie w nadziei * postanowiłeś mię.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. When His holy one called, the Lord heard him, yea, the Lord heard him, and gave him peace.
|
Ant. Læténtur omnes.
Psalmus 5 [5]
5:2 Verba mea áuribus pércipe, Dómine, * intéllege clamórem meum.
5:3 Inténde voci oratiónis meæ, * Rex meus et Deus meus.
5:4 Quóniam ad te orábo: * Dómine, mane exáudies vocem meam.
5:5 Mane astábo tibi et vidébo: * quóniam non Deus volens iniquitátem tu es.
5:6 Neque habitábit juxta te malígnus: * neque permanébunt injústi ante óculos tuos.
5:7 Odísti omnes, qui operántur iniquitátem: * perdes omnes, qui loquúntur mendácium.
5:7 Virum sánguinum et dolósum abominábitur Dóminus: * ego autem in multitúdine misericórdiæ tuæ.
5:8 Introíbo in domum tuam: * adorábo ad templum sanctum tuum in timóre tuo.
5:9 Dómine, deduc me in justítia tua: * propter inimícos meos dírige in conspéctu tuo viam meam.
5:10 Quóniam non est in ore eórum véritas: * cor eórum vanum est.
5:11 Sepúlcrum patens est guttur eórum, linguis suis dolóse agébant, * júdica illos, Deus.
5:11 Décidant a cogitatiónibus suis, secúndum multitúdinem impietátum eórum expélle eos, * quóniam irritavérunt te, Dómine.
5:12 Et læténtur omnes, qui sperant in te, * in ætérnum exsultábunt: et habitábis in eis.
5:12 Et gloriabúntur in te omnes, qui díligunt nomen tuum, * quóniam tu benedíces justo.
5:13 Dómine, ut scuto bonæ voluntátis tuæ * coronásti nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Læténtur omnes qui sperant in te, Dómine; quóniam tu benedixísti justo, scuto bonæ voluntátis tuæ coronásti eum.
|
Ant. Let all those that put their trust in thee rejoice, O Lord, for Thou hast blessed the righteous;
Psalm 5 [5]
5:2 Słowa moje przyjmij w uszy, Panie, * wyrozumiéj wołanie moje.
5:3 Pilnie słuchaj głosu modlitwy mojéj, * królu mój i Boże mój.
5:4 Bo do ciebie modlić się będę: * Panie, rano wysłuchasz głos mój.
5:5 Rano będę stał przed tobą i ujrzę: * albowiem nie Bóg, chcący nieprawości, ty jesteś.
5:6 Ani mieszkać będzie przy tobie złośnik: * ani się ostoją niesprawiedliwi przed oczyma twemi.
5:7 Nienawidzisz wszystkich, którzy broją nieprawość: * zatracisz wszystkie, którzy mówią kłamstwo.
5:7 Mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan: * a ja w mnóstwie miłosierdzia twego.
5:8 Wnijdę do domu twego: * pokłonię się ku kościołowi twemu świętemu w bojaźni twojéj.
5:9 Panie, prowadź mię w sprawiedliwości twojéj: * dla nieprzyjaciół moich prostuj przed obliczem twojem drogę moję.
5:10 Albowiem niemasz w uściech ich prawdy: * serce ich jest marne.
5:11 Grób otwarty gardło ich, języki swymi zdradliwie poczynali, * osądź je, Boże.
5:11 Niechaj upadną od myśli swoich, wedle mnóstwa niezbożności ich wypędź je, * bo cię rozdraźnili, Panie.
5:12 I niech się rozweselą wszyscy, którzy nadzieję mają w tobie, * na wieki radować się będą: i będziesz mieszkał w nich.
5:12 I będą się chlubić w tobie wszyscy, którzy miłują imię twoje, * albowiem ty będziesz błogosławił sprawiedliwemu.
5:13 Panie, jako tarczą dobréj woli twéj * obtoczyłeś nas.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Let all those that put their trust in thee rejoice, O Lord, for Thou hast blessed the righteous; Thou hast compassed him with thy favour as with a shield.
|
Ant. Dómine, Dóminus noster. ‡
Psalmus 8 [6]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * ‡ quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es ejus? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subjecísti sub pédibus ejus, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, Dóminus noster, quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra! quia glória et honóre coronásti Sanctum tuum, et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
|
Ant. O Lord, our Ruler.
Psalm 8 [6]
8:2 Panie, Panie nasz, * jakóż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi!
8:2 Albowiem wyniosła się wielmożność twoja, * nad niebiosa.
8:3 Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, * abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.
8:4 Albowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich: * księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.
8:5 Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz? * albo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?
8:6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go: * i postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich.
8:8 Podałeś wszystko pod nogi jego, * owce i woły wszystkie: nad to i zwierzęta polne.
8:9 Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, * które się przechodzą po ścieżkach morskich.
8:10 Panie, Panie nasz, * jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. O Lord, our Ruler, how excellent is thy Name in all the earth, Who hast crowned thine holy one with glory and honour, and made him to have dominion over the works of thy hands.
|
℣. Elégit eum Dóminus sacerdótem sibi.
℟. Ad sacrificándum ei hóstiam laudis.
|
℣. Obrał go Pan kapłanem sobie.
℟. Aby Mu złożył ofiarę chwały.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Hilarius, in Aquitania nobili genere natus, doctrina et eloquéntia excelluit. Qui primum in matrimonio quasi mónachi vitam egit: deínde propter singulares virtútes Pictavórum epíscopus creátur: quod munus episcopale sic gessit, ut a fidelibus summam laudem consequerétur. Quo témpore, cum terróribus, bonórum spoliatióne, exsílio, et omni crudelitate Constantius imperátor Catholicos vexáret, nisi ad Arianas partes transírent; Hilarius tamquam firmíssimum murum se Ariánis opponens, illórum furórem in se concitávit. Itaque multis petítus insídiis, tandem dolo Saturnini Arelaténsis epíscopi, de synodo Biterrénsi in Phrygiam relegátus est: ubi et mortuum suscitávit, et libros duódecim scripsit de Trinitáte contra Ariános.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
℣. Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non nocébit ei.
℟. Manus enim mea auxiliábitur ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
This Hilary was born of a noble family in Aquitaine, and is distinguished as a divine and an orator. He was married in his earlier life, but even then lived the life of a monk and on account of his remarkable holiness, was ultimately made Bishop of Poitiers, about the year 353, in which office he did his duty so as to gain the universal praise of the faithful. At that time the Emperor Constantius was persecuting the Catholics by threats, by the plundering of their goods, by exile, and at length, by every species of cruelty, in order to force them to yield to the Arian heresy. Against the Arians Hilary set himself up as a brazen wall, and turned upon himself the fierceness of their anger. They assailed him by many artifices, and at last Saturnine, Bishop of Arles, at the Council of Beziers, in 356, procured his banishment to Phrygia. During this exile he raised a dead man to life, and wrote a work in twelve books on the Trinity, against the Arians.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Nalazłem Dawida, sługę mego: pomazałem go olejkiem świętym moim:
* Bo mu ręka moja będzie pomagała.
℣. Nic nie żyszcze na nim nieprzyjaciel: i syn nieprawości nie przyda szkodzić mu
℟. Bo mu ręka moja będzie pomagała.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Quadriennio post coacto concílio ad Seleucíam, Isauriæ urbem, Hilarius adesse compulsus est: ac deínde Constantinopolim profectus, ubi extremum fidei periculum animadvértit, tribus libellis publice datis, audiéntiam imperatóris poposcit, ut de fide cum adversariis coram disputaret. Verum cum Ursacius et Valens Ariáni epíscopi, quos Hilarius scriptis confutarat, præsentis eruditiónem pertimescerent, Constantio persuasérunt, ut spécie honoris eum in suum episcopátum restitúeret. Tunc Hilárium e prælio hæreticórum revertentem, ut inquit sanctus Hieronymus, Galliárum ecclésia complexa est: quem ad episcopátum secutus est Martinus, qui postea Turonénsi præfuit ecclésiæ; tantumque illo doctore profecit, quantum ejus postea sanctitas declarávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Pósui adjutórium super poténtem, et exaltávi eléctum de plebe mea:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
℣. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum.
℟. Manus enim mea auxiliábitur ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
In the year 359, the fourth of his exile, took place the Council of Seleucia in Isauria, at which Hilary was obliged to be present, but afterwards withdrew to Constantinople. Here he realised more sharply the awful nature of this crisis in the history of Christianity, published three pamphlets in the form of letters to the Emperor, and demanded from that Prince leave to hold a public disputation in his presence. The Arian Bishops Ursacius and Valens, whom Hilary had already confuted in writing, were afraid to meet him in debate, and therefore induced Constantius, under pretence of pardon, to send him back to his Bishopric, (in 360.) His mother, the Church of Gaul, to use the language of Jerome, received him with open arms on his return from the battle with the heretics. He was followed to Poitiers by Martin, afterwards Bishop of Tours, whose after holiness was a fruit of his teaching.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Położyłem wspomożenie w mocnym, i wywyższyłem wybranego z ludu mojego:
* Bo mu ręka moja będzie pomagała.
℣. Nalazłem Dawida, sługę mego: pomazałem go olejkiem świętym moim.
℟. Bo mu ręka moja będzie pomagała.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Magna deinceps tranquillitate Pictavórum ecclésiam administrávit: Galliámque universam adduxit, ut Arianórum impietátem condemnaret. Multos libros scripsit mira eruditióne; quos omnes sanctus Hieronymus ad Lætam, sine ulla erroris suspicióne legi posse testátur illis verbis: Hilarii libros inoffenso decurrat pede. Migrávit in cælum Idibus Januarii, Valentiniáno et Valénte imperatóribus, anno post Christum natum trecentésimo sexagesimo nono.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste est, qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et omnis terra doctrína ejus repléta est:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
Henceforth he ruled the Church of Poitiers in great peace. By his exertions the Church of Gaul was led to denounce the Arian blasphemy. His wonderful learning is seen in his numerous works, of which Jerome write to Laeta that he deemeth them quite faultless. One can follow Hilary in his books, saith he, without tripping once. He passed from earth to heaven upon the thirteenth day of January, in the year of our Lord 369, in the reign of the Emperors Valentinian and Valens. He had already been called an illustrious Doctor of the Church, by many Fathers and Councils, and was so styled in the Liturgy in some Dioceses, when at length, in the year 1850, Pope Pius IX., at the prayer of the Synod of Bordeaux, and in accordance with a resolution of the Sacred Congregation of Rites, proclaimed and confirmed the title, and commanded that the Mass and Office of his Feast should be everywhere said as those of a Doctor.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. This is he which wrought great wonders before God, and the whole earth is full of his teaching
* May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
℣. This is he which loved not his life in this world, and hath attained unto the kingdom of heaven.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
|
Nocturn III.
Ant. Dómine. ‡
Psalmus 14 [7]
14:1 Dómine, ‡ quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur justítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu ejus malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:5 Qui jurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, iste Sanctus habitábit in tabernáculo tuo, operátus est justítiam, requiéscet in monte sancto tuo.
|
Nokturn III.
Ant. Lord, this thy Saint.
Psalm 14 [7]
14:1 Panie, któż będzie mieszkał w przybytku twoim? * albo kto odpocznie na górze twojéj świętéj?
14:2 Który chodzi bez zmazy, * i czyni sprawiedliwość.
14:3 Który mówi prawdę w sercu swojem, * który nie czyni zdrady językiem swoim:
14:3 Ani uczynił bliźniemu swemu złego, * i zelżywości nie przyjął przeciw bliźnim swoim.
14:4 Wniwecz obrócony jest w oczach jego złośliwy: * a bojących się Pana wysławia.
14:5 Który przysięga bliźniemu swemu, a nie zdradza, * który pieniędzy swych nie dał na lichwę, i darów na niewinne nie przyjmuje.
14:5 Kto to czyni: * nie będzie poruszon na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Lord, this thy Saint shall dwell in thy tabernacle, and this that hath worked righteousness shall abide upon thy holy hill.
|
Ant. Vitam pétiit.
Psalmus 20 [8]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis ejus tribuísti ei: * et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória ejus in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vitam pétiit a te, et tribuísti ei, Dómine: glóriam et magnum decórem imposuísti super eum; posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
|
Ant. He asked life of thee.
Psalm 20 [8]
20:2 Panie, w mocy twojéj rozweseli się król: * a w zbawieniu twojem rozraduje się wielce.
20:3 Żądanie serca jego dałeś mu: * a w woli ust jego nie omyliłeś go.
20:4 Boś go uprzedził błogosławieństwy słodkości: * włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
20:5 Żywota prosił u ciebie: * i dałeś mu przedłużenie dni na wieki, i na wieki wieków.
20:6 Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem: * sławę i wielką ozdobę nań włożysz.
20:7 Albowiem dasz go na błogosławieństwo na wieki wieków: * rozweselisz go w radości obliczem twojem.
20:8 Bo król nadzieję ma w Panu: * a w miłosierdziu Najwyższego nie będzie poruszony.
20:9 Niech znajdą rękę twoję wszyscy nieprzyjaciele twoi: * prawica twa niech najdzie wszystkie, którzy cię w nienawiści mają.
20:10 Położysz je jako piec ognisty czasu twarzy twojéj: * Pan w gniewie swoim zatrwoży je, i pożre je ogień.
20:11 Owoc ich z ziemie wygubisz: * a nasienie ich z synów ludzkich.
20:12 Albowiem obrócili na cię złości: * myślili rady, których utwierdzić nie mogli.
20:13 Albowiem obrócisz je w tył: * w ostatkach twoich przygotujesz twarzy ich.
20:14 Podnieś się, Panie, w mocy twojéj: * będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. He asked life of thee, and Thou, O Lord, gavest it; honour and great majesty hast Thou laid upon him; Thou hast set a crown of precious stones upon his head.
|
Ant. Hic accípiet.
Psalmus 23 [9]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo ejus: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto ejus?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec jurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Jacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Hic accípiet benedictiónem a Dómino, et misericórdiam a Deo salutári suo: quia hæc est generátio quæréntium Dóminum.
|
Ant. He shall receive.
Psalm 23 [9]
23:1 Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: * okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
23:2 Bo go on nad morzami ugruntował: * i nad rzekami nagotował go.
23:3 Któż wstąpi na górę Pańską? * albo kto będzie stał na świętem miejscu jego?
23:4 Niewinnych rąk a czystego serca, * który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.
23:5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana: * i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
23:6 Ten jest naród szukających go, * szukających oblicza Boga Jakóbowego.
23:7 Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:8 Któryż to jest król chwały? * Pan mocny i możny, Pan możny na walce.
23:9 Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:10 Któryż to jest król chwały? * Pan zastępów, tenci jest król chwały.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. He shall receive a blessing from the Lord, and mercy from the God of his salvation, for this is the generation of them that seek the Lord.
|
℣. Tu es sacérdos in ætérnum.
℟. Secúndum órdinem Melchísedech.
|
℣. Tyś jest kapłanem na wieki.
℟. Według obrządku Melchizedeka.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 5:13-19
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Vos estis sal terræ. Quod si sal evanúerit, in quo saliétur? Et réliqua.
Homilía sancti Hilárii Epíscopi
Comm. in Matthæum, cap. 4, n. 10
Vos estis sal terræ: Quod si sal infatuátum fúerit, ad níhilum valet id quod saliétur. Sal, ut árbitror, terræ nullum est. Quómodo ergo Apóstolos sal terræ nuncupávit? Sed propríetas est quærénda dictórum, quam et Apostolórum offícium, et ipsíus salis natúra monstrábit. Sal est in se uno cóntinens aquæ et ignis eleméntum, et hoc ex duóbus est unum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Induit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to Matthew
Matt 5:13-19
At that time, Jesus said unto His disciples: Ye are the salt of the earth. But if the salt have lost his savour, wherewith shall it be salted. And so on.
Homily by St. Hilary, Bishop of Poitiers.
Comment, on Matth. V
"Ye are the salt of the earth. But if the salt have lost his savour, wherewith shall it be salted It is thenceforth good for nothing, but to be cast out, and to be trodden under foot of men." There is, I take it, no such thing as salt of the earth. How, then, can the Apostles be called the salt of the earth? But the true meaning of these words will be made plain, when we consider the duty of Apostles, and the nature of salt itself. Now, salt is a compound of the elements of water and fire, out of the which two things in salt there is made one.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Umiłował go Pan, i przyozdobił go: szatą chwały przyodział go
* U bram nieba ukoronował go.
℣. Induit eum Dominus loricam fidei, i przyozdobił go.
℟. U bram nieba ukoronował go.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Hic ígitur in omnem usum humáni géneris efféctus, incorruptiónem corpóribus, quibus fúerit aspérsus, impértit, et ad omnem sensum cónditi sapóris aptíssimus est. Apóstoli autem sunt rerum cæléstium prædicatóres, et æternitátis velut satóres, immortalitátem ómnibus corpóribus, quibus eórum sermo aspérsus fúerit, conferéntes. Mérito ígitur sal terræ nuncupáti sunt, per doctrínæ virtútem saliéndi modo æternitáti córpora reservántes.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In médio Ecclésiæ apéruit os ejus,
* Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus.
℣. Jucunditátem et exsultatiónem thesaurizávit super eum.
℟. Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 8
This thing, therefore, thus made to serve in diverse ways the use of men, doth keep from corruption bodies whereon it is sprinkled, and doth readily yield to all the senses the perception of its inborn savour. And thus are the Apostles, seeing that they are the preachers of the kingdom of heaven, and in a certain sense the sowers of the seed of life everlasting, since that Word of God which they scatter hath power to make this mortal put on immortality. Meetly then are they called salt, the savour of whose teaching doth keep sweet the receiver thereof even unto life everlasting.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. W pośrzód kościoła otworzy usta jego,
* I napełni go Pan duchem mądrości i rozumienia.
℣. Wesele i radość będzie skarbiła nad nim.
℟. I napełni go Pan duchem mądrości i rozumienia.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I napełni go Pan duchem mądrości i rozumienia.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Commemoratio Sancti
Felix Nolanus presbyter, cum in idola vehementius inveherétur, ab infidelibus varie vexatus, in carcerem conjícitur. Unde ab Angelo nocte edúctus, quærere jussus est Maximianum Nolæ episcopum: qui cum senio confectus desperáret se ferre posse supplícia persequéntium, se abdíderat in silvam. Quo cum Felix Deo duce pervenísset, sanctum episcopum humi jacéntem pene mortuum videt; quem recreátum ac sublátum in humeros, apud fidélem víduam reficiéndum curávit. Sed cum is íterum idolórum cultores impietátis argúeret, facto in ipsum ímpetu, fúgiens in angusto duórum paríetum intervallo se occultávit; qui áditus cum repénte araneárum telis pertextus visus esset, némini recentis látebræ suspiciónem relíquit. Inde ígitur evádens Felix in ædibus piæ mulíeris tres menses látuit. Cum vero Dei Ecclésia requiéscere cœpísset, Nolam rédiens, multisque ibi vitæ exemplis, et doctrinæ præceptis, miraculisque ad Christi fidem conversis, constanter étiam recusato ejus urbis episcopatu, obdormívit in Dómino, sepultúsque est prope Nolam in loco, quem in Pincis appellábant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória munerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Komemoracja świętego lub świętej
Felix was a Priest of Nola, who on account of his fiery zeal against idolatry, suffered much persecution from the heathens, and was cast into prison. From thence an angel delivered him by night, and bade him go to Maximian, Bishop of Nola. This Bishop, enfeebled by old age, had at length despaired of power to withstand the torments of the persecutors, and had hidden, himself in a wood. Thither came Felix, by the will of God, and found the holy bishop lying half-dead upon the ground. He succoured him, and carried him upon his shoulders to the house of an holy widow. On another occasion, Felix, having again provoked the anger of the devil-worshippers, became an object of their pursuit, from which he hid himself in a narrow place between two walls. Hardly had he entered, when some spiders wove their webs across the entrance, which the enemy perceiving, concluded that no man had entered, and passed by. After leaving this hiding-place, Felix lay for three months in the house of an holy woman. After the Lord gave peace to His Church, the Saint returned to Nola, where he turned many to Christ by his life, his preaching, and his miracles. He steadily refused to accept the Bishopric, fell asleep in the Lord, and was buried at Nola in the place called The Pines.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui pópulo tuo ætérnæ salútis beátum Hilárium minístrum tribuísti: præsta, quǽsumus; ut quem Doctórem vitæ habúimus in terris, intercessórem habére mereámur in cælis.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś ludowi swemu na drodze do zbawienia błogosławionego Hilarego, dał za pomocnika, spraw, prosimy, abyśmy tego, który nam był mistrzem na ziemi, pośrednikiem w Niebie mieć zasłużyli.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|